See Emily Play - Pink Floyd: 2007

Cikgu sekolah telefon:
Anak enche, Emily, jatuh (ke dalam) longkang! Aaa... aaa... Enche datang (ke) sekolah ya! Pleaseeeee!

KOMA

Ayah 'tegur' cikgu sekolah:
Cis! Luka sikit macam ni pun cikgu nak telefon saya suruh datang ke sekolah? Cikgu tahu tak... berapa banyak syarikat D akan menanggung kerugian kalau saya keluar pejabat masa-masa macam ni? Errr... Kat sekolah tak ada first aid kit ke?

Cikgu sekolah takut kat mak bapa:
Taklah... aaa... aaa... kalau saya tak telefon enche (untuk memberitahu akan duduk perkara sebenar)... nanti enche lapor ke PPD pula! Saya juga yang akan kena tindakan tatatertib nanti. Tu yang saya telefon tu! Aaa... aaa... apapun, saya dah bubuh minyak gamat dah ke lukanya tadi. *Kan, kan, kan, sayanggggg! (*part ni cikgu tersebut bercakap dengan alibinya, Emily, bagi memperkuatkan hujah/tindakan yang pernah diambilnya tadi).

Kawan satu kelas dengan Emily:
Pakcik! Pakcik ni handsomelah! He he.

Ayah 'tegur' cikgu sekolah:
Ye ke? Wo ho.

Ceritanya, Emily hendak ke koop sekolah yang kesemua murid-muridnya perempuan untuk membeli buku latihan. Ketika Emily hendak melangkah sebuah longkang - langkah kakinya tidak kesampaian (kain warna biru gelapnya dah sempit - baru bulan 7 dah sempit? Haiya!) - lalu dia terjerumus ke dalam longkang. Lalu menangis teresak-esak. Cikgu panik (kerana tak ada skill pujuk kanak-kanak menangis).

KOMA

Akhirnya, Emily di bawa oleh ayahnya ke klinik yang berdekatan. Doktor suruh misi lawa bersihkan luka (adalah panjang sejengkal) di kaki Emily. “Malam nanti boleh buka plaster lukanya!” Kata doktor.

Tapi, Emily minta izin untuk tidak membuka plaster lukanya sehingga petang esok (sesudah pulang dari sekolah). “Nak tunjuk kat kawan-kawan!” Kata Emily.

Hari ini. Emily ke sekolah yang kesemua murid-muridnya perempuan. Dengan kaki berplaster luka.

Syarikat D dalam laporan kewangan tahunannya melaporkan bahawa Syarikat telah kerugian berjuta-juta ringgit (bukan kerana peristiwa yang menyayat hati tersebut). Ha ha.